كارتوني

مروزه ارتباطات كودكان به اتصال با تلويزيون خلاصه شده است و اين ارتباط، چالش و مشاركت كودك با توليدكنندگان رسانه را در حد برقراري تماس تلفني با برنامه و توليدكننده ي برنامه محدود كرده است. كودك در اين ارتباط نقش دريافت كنندهي اطلاعات را به صورت منفعل برعهده دارد.

اين دگرگوني در ارتباطات و تبديل چالش با واقعيت به انتقال اطلاعات تحليل شده، منجر به بيگانگي كودكان با ارتباطات طبيعيِ و چالش با دنياي واقعي شده است.

مقاله حاضر برگرفته از پژوهش دانشجويي به نام بررسي مقايسه اي تخيل كودك در تعامل با قصه شفاهي و كارتون است. به اين منظور تخيل كودك به صورت آزمايشي از طريق بررسي تخيل، آفرينش تخيلي و خيال پردازي آنها مورد مطالعه قرار گرفت. اين پژوهش قصد داشت نشان دهد تخيل كودك با دريافت قصه به صورت شفاهي از طريق قصه گو و غير شفاهي از طريق كارتون چه تغييري مي كند؟

بررسي ها نشان داد كودكاني كه قصه را به صورت شفاهي و از طريق قصه گو دريافت مي كنند از تخيل و آفرينش تخيلي بيشتري نسبت به كودكاني كه قصه را از طريق تلويزيون و در قالب كارتون دريافت مي كنند برخوردارند.